De voedselzandloper: verwarring…!
Het boek ‘de voedselzandloper’ is ongekend populair. Er zijn al honderdduizenden exemplaren van verkocht en dat is opmerkelijk voor een wetenschappelijke publicatie. Het illustreert dat mensen zich zorgen maken over de kwaliteit van ons eten en daar meer van willen weten.
De subtitel van het boek is ‘over afvallen en langer jong blijven’ en dat zijn uiteraard thema’s die veel mensen interesseren. De Vlaamse schrijver, Kris Verburgh, is een arts die weet hoe hij complexe onderwerpen begrijpelijk onder woorden kan brengen. Dat is een belangrijke verdienste. En Kris valt niet in de gebruikelijke valkuil: hij kijkt goed naar de betrouwbaarheid van het onderzoek. Dus wie heeft het geschreven, is het onderzoek correct uitgevoerd, kloppen de conclusies, etc.? Met andere woorden, hij wil het echt weten en niet papegaaien. Er wordt immers over voeding en gezondheid al voldoende gekwebbeld.
Nu moet je weten dat veel onderzoek op dit gebied wordt betaald en verkondigd door partijen die er belang bij hebben. De invloed van ‘big food’ en ‘big pharma’ is ongekend groot. Veel medische problemen kunnen worden voorkomen en soms zelfs worden opgelost door goed eten. Dat is natuurlijker, goedkoper en lekkerder dan het slikken van pillen. Het zou dé oplossing zijn voor de noodzakelijke verlaging van de zorgkosten, maar wie verkondigt dat? Kris dus, en ik zing graag in zijn koor mee.
En wat je kunt verwachten, gebeurt ook: tegengeluiden. Het verspreiden van mist en valse informatie is een probaat middel om de waarheid te onderdrukken. In dat verband is de rol van de instantie die zegt ‘eerlijk over eten te zijn’, het Voedingscentrum, opmerkelijk. In plaats van het boek te omarmen, blijft men krampachtig het heersende, slecht onderbouwde denken verkondigen. Zou het spreekwoord ‘wiens brood men eet, wiens woord men spreekt’ een rol spelen?
De Voedselzandloper, Kris Verburgh, Uitgeverij Bert Bakker. ISBN 978 90 351 3758 5
