Bordeaux 2011: een impressie
‘It is the toughest tasting one can imagine’, verzucht Jean-Jacques Bonnie van Chateau Malartic Lagraviere. Het is een jaarlijks terugkerend circus, wat ongezien moeilijk te bevatten is. In de week voor Pasen bezochten 4.000 professionals Bordeaux om primeurs te proeven. Dit kunnen samples zijn van Grand Cru’s, van andere huizen die zijn aangesloten bij de Union des Grands Crus of monsters van chateaux waar de bezoekers banden mee hebben. Zowel handel als journalisten bezoeken Bordeaux, maar het overgrote deel van de gasten komt uit de handel.
Zoals bijvoorbeeld het wijninkopersbedrijf Jerobaums uit London. Jeroboams is hier aanwezig met vier inkopers, waaronder Neil Sommerfelt MW. ‘You have four tastings a day?’, vragen ze verbaasd. Deze vier heren lopen namelijk vijf dagen lang zo’n beetje alle 132 huizen persoonlijk langs van de Union des Grands Crus. ‘We have half an hour per winery’. Dit zijn weer andere tastings dan die van de journalisten. Inkopers lopen langs lange tafels en proeven dan alles wat er links en rechts staat. Dit gaat dan de hele dag door. Journalisten worden door verschillende chateaux, zoals Malartic Lagraviere, ontvangen om daar blind aan een eigen tafeltje tientallen wijnen te proeven. Het blind proeven is niet ‘dwingend’, op tafel liggen in een envelop de namen van de wijnen die horen bij de corresponderende nummers. Met ‘slechts’ vier tastings per dag valt er toch nog heel veel te proeven.
Blauwe bekken
Primeur wijnen barsten nog van kleur en tannines. Dit uit zich in stroef proeven door het hoge tanninegehalte én het oplopen van blauwe tanden, lippen, tong en verhemelte. Het is niet moeilijk raden wie er aan het proeven is, als je over de straten van Bordeaux loopt. Het proeven is lastig, daar zijn zelfs de meest ervaren proevers het over eens. ‘You have to taste through the tannines and see what the wines will become’, aldus Anne-Francoise Quié van Chateau Rauzan-Gassies en Croizet-Bages. Anderen beweren weer dat ‘als een wijn nu niet veelbelovend is, de kans dat het dan wat wordt ook niet groot is’.
De proeverijen: Grand Cru’s linker oever
De proeverijen voor journalisten worden op diverse chateaux gehouden en dat gebeurt districtsgewijs: linkeroever, Pessac-Leognan-Graves, rechteroever en sauternes. Schrijfster dezes kwam door het wonderschone Franse stakingsrecht van verkeersleiders anderhalve dag te laat aan en begon de tastings bij het thema linkeroever bij Chateau Branaire-Ducru. ‘You want a croissant?’, vraagt de sympathieke president Patrick Maroteaux als hem duidelijk wordt dat deze proever ‘droog’ is ingevlogen. Dit huis, dat toch relatief onbekend is in de lage landen, maakt hemelse wijnen en heeft een prachtig domaine.
Het proeven
We proeven hier 34 wijnen resp. uit Haut-Medoc, Pauillac, Saint Julien en Saint Estephe. Margaux was bij een eerdere tasting, gemist door de stakingen. Van die 34 wijnen vielen er een aantal op. Beaumont en Belgrave en Cantemerle uit de Haut-Medoc hadden op het oog genoeg fruit om tegen de tannines op te boksen. Uit Saint Julien kwam de balans bij Beychevelle naar voren en viel de soepelheid en complexiteit van Talbot op. De wijnen van Pauillac onderscheiden zich door een heftige neus en complexiteit in het palatum, naast de tannines uiteraard. Favorieten waren Grand Puy Lacoste en Lynch Bages. De wijnen uit Saint Estephe waren het meest zwaar en tannineus. Cos Labory sprong er hier bovenuit door zijn volle en ronde karakter. Zacht, soepel en met veel cassis.
Pessac-Leognan en Graves
De wijnen van Pessac Leognan en Graves zijn in Nederland wat minder bekend. Je zou verwachten dat dit in de UK wel anders is, maar volgens director private client sales & broking James Wormall van Jerobaums is de situatie daar niet veel anders. Dat is jammer want er komen veel prachtige wijnen vandaan, die echter als primeur nog tannineuzer zijn dan de collega’s van de linkeroever. Het proeven kostte de meesten meer tijd dan bij eerdere gelegenheden. In dit gebied is het zowel rood als wit en het overgrote deel van het journaille proeft eerst rood omdat de witte wijnen de tannines van de rode kunnen maskeren. Haut Bergey liet zich als complex en fruitig kennen en Smith Haut Lafitte was heftig, maar veelbelovend door z’n strak- en zachtheid.
Bij de witte wijnen viel de volle, ronde en mineralige Larrivet Haut Brion op en de super mineralige Malartic Lagravière. Haut Bergey en Chantegrive waren beiden kampioen in zachte veelzijdigheid.
Tot slot
Een kleine doch zeer chique proeverij tussendoor was die van Chateau d’Yquem, die sinds een aantal jaren haar primeur tasting geeft in de Chambre du Commerce. Talloze obers in witte jassen en handschoenen lopen rond met de meest exquise hapjes van foie gras en kaviaar. De tasting bestaat uit 2011 en 1997. Wat een verschil tussen die twee jaren en wat een rijkdom bij 1997. Als ‘courtesy’ naar de bezoekers liggen bij het vertrek blaastesten klaar die gretig aftrek vonden. Dat is nog eens klantvriendelijk.
Bordeaux 2011 laat zich volgens de aanwezige kennen als wijnen met hoge zuren en groene tannines. Neil Sommerfelt MW vergeleek de wijnen met 2001 en 2008, anderen juist met 2007. Op Decanter.com zijn nu al geluiden te horen dat en primeur kopen helemaal geen zin heeft, omdat de wijnen over een paar jaar nog steeds dezelfde prijs hebben. Een dilemma wat al langer speelt. Wormwall zegt hierover: ‘It will really depend on the level of pricing that the chateaux release at. En-Primeur is an investment. Clients agree to buy wine approximately two years in advance of delivery, effectively financing the estate’s stock, in exchange for getting a good deal on the price. It only makes sense if the châteaux release the wine at a price low enough to leave room for appreciation.’
2011 lijkt een tussenin jaar, niet supergoed en niet superslecht. Wel met kwaliteit, als je weet waar je het moet zoeken.
Charlotte van Zummeren
