Miquel Torres: een gesprek
Door Frank Smulders MW
Voor alles moet er een eerste keer zijn, en dit was de eerste keer in mijn leven dat ik iemand moest interviewen voor een artikel. Maar het ging om Miguel Torres, en dan hoef ik niet twee keer na te denken. Ik koester een groot respect voor deze man. Om twee redenen: ten eerste is Miguel Torres een marketing genie in de wijnwereld. Nog voor de nieuwe wereld kwam hij al met nieuwe wereld marketing. Brandladders, line extensions: hij bedacht ze al voor het nietszeggende marketing terminologie werd.
Ten tweede kom ik Torres overal in Catalonië tegen. Dat wil zeggen, in alle wijngebieden koopt Torres grote hoeveelheden druiven. Maar altijd tegen een faire prijs, en altijd met eerste keus zodat de beste kwaliteit voor hen is. Ontzettend knap.
Ik moet ook bekennen dat ik de wijnen regelmatig proef of drink, maar zelf niet snel zal bestellen. Voor mij als liefhebber zijn ze, hoewel goed gemaakt, toch teveel merkwijn, te weinig individueel. Maar eerlijk is eerlijk, de Torres wijnen zijn nooit slecht, altijd goed gemaakt en lekker drinkbaar, en dat is met zulke volumes al een hele prestatie. Hoe dan ook, ik vond het een hele eer even met de grote Miguel Torres te kunnen praten. Eerlijk gezegd werd het een waardeloos interview, naar de regels der kunst van het interviewen. Maar een goed gesprek was het zeker, en het leverde interessante informatie op.
Een paar vragen
Het gesprek vond plaats in de bar van het Okura Hotel in Amsterdam, en nadat een charmante dame met ongetwijfeld grote journalistieke ervaring maar weinig (wijn) kennis van zaken het gesprek had geopend met enkele belangwekkende ‘lifestyle’ georiënteerde vragen – ‘wat is Uw meest Spaanse wijn’ en ‘hoe heet Uw zoon’ – , Miguel natuurlijk, ging ik dan maar eens helemaal los.
Meneer Torres. Ik was toevallig onlangs in de Rioja, na twee jaar afwezigheid, en zag daar ineens uw nieuwe bodega daar, Iberico, uit het landschap oprijzen. Ik stond perplex. Hij is met zoveel aandacht voor ontwerp en passend in het landschap gebouwd, dat er een belangrijke intentie uitsprak. Namelijk de wil om echt iets neer te zetten in Rioja, letterlijk en figuurlijk. Dit samen met u al enige jaren bestaande bodega in Ribera del Duero, betekent dit dat u zichzelf meer als Spaanse dan als Catalaanse producent ziet?
Nee, zeker niet. Onze familie is diep geworteld in Catalonië, en dat zal nooit veranderen. Wij zijn en blijven primair een Catalaans familiebedrijf. Maar we hebben al enige tijd geleden besloten onze vleugels over andere kwaliteitswijn-gebieden in Spanje uit te slaan. En als we dat doen, dan doen we het ook goed en willen er inderdaad iets substantieels neerzetten. Overigens zijn we sinds kort ook actief in Rueda.
U heeft inmiddels al meerdere jaren geleden een bodega in Priorat gebouwd, wat me logisch leek. Priorat is immers de ‘ster denominacion’ van Catalonië geworden. Het verbaast me dan dat u wel in Rioja en Ribera bent begonnen, maar niet met Cava, wat toch ook voornamelijk een Catalaanse wijn is.
Interessant dat u dat vraagt, want we overwegen ‘as we speak’ om actief te worden in de Cava markt. In juni gaan we de knoop doorhakken, en dit hangt vooral van mijn dochter Mireia af. Als zij de kar wil trekken gaan we het doen. Maar dan wel kleinschalig en in de bovenkant van de markt.
Dat lijkt mij logisch. Tegen de grote, laaggeprijsde merken als Rondel of Freixenet valt weinig te beginnen. Andere vraag: U bent ooit wereldberoemd geworden met de Gran Coronas Black Label, nu Mas La Plana genaamd. Een Cabernet Sauvignon wijn uit het eigen domein in de Penedès. Maar tegenwoordig profileert u zich sterk met autochtone druivensoorten.
Klopt, en dat is ongelooflijk interessant. Vroeger, voor de phylloxera, stonden er in Catalonië wel duizend druivensoorten, die erna niet meer aangeplant zijn. Voornamelijk omdat de boeren kozen voor soorten met hoge opbrengsten die hen er economisch gezien weer snel bovenop konden helpen. Toch staan er verspreid in het land nog steeds heel oude stokken van zulke ‘verdwenen’ soorten. We plaatsen nu regelmatig in het weekend kleine advertenties in lokale kranten met de oproep om contact met ons op te nemen als iemand een wijnstok heeft staan waarvan hij niet weet wat het is, Dit werkt fantastisch, we zijn zo al tientallen onbekende soorten op het spoor gekomen waarvan enkele een enorm kwaliteitspotentieel hebben. Eén zijn we gaan vermenigvuldigen en hebben we Querol gedoopt, naar het dorp waar hij gevonden is.
Toch even terug naar Mas La Plana. Dit is een beroemde wijn, heeft in grote proeverijen andere toppers waaronder Château Latour verslagen. Maar als u nu, met de kennis van nu, voor de keuze zou staan deze wijngaard aan te planten, zou U dan weer cabernet sauvignon daarvoor nemen?
Nee, waarschijnlijk niet.
Het paste in het tijdsbeeld van de zeventiger jaren, nietwaar?
Right. It was a sign of the times.
