Ribeira Sacra | 2
door Frank Smulders MW
Hierna volgde een moeizame rit naar de volgende bodega, waarbij we eindelijk zicht kregen op de wijngaarden. Vergeet de Douro, vergeet de Moezel: Ribeira Sacra slaat alles. De rivier de Sil slingert zich hier door een dal zo smal dat het soms op een canyon lijkt, waarbij men er toch nog in geslaagd is om op de steile hellingen wijnstokken aan te planten. Spectaculair! Hoe dan ook, via een slingerende weg door mistige, half verlaten dorpjes kwamen we uiteindelijk aan bij Dominio do Bibei, wat een heel ander soort bedrijf bleek.
Een zeer moderne bodega, zonder veel franje aangelegd, die boven op de heuvel ligt, tussen de wijngaarden. De eigenaren blijken met veel pijn en moeite tientallen kleine percelen van tientallen kleine boeren te hebben gekocht en zijn er zo in geslaagd min of meer één groot domein te creëren. Van de plm. 90.000 flessen die man jaarlijks produceert is 25% wit.
Koud
We proefden hier 6 wijnen, onder moeilijke condities. Niet alleen was de ruimte koud, de wijnen waren steenkoud. Ook beschikt men niet over een fatsoenlijke proefruimte, dus moesten we op een soort lage houten bank zitten, zonder een tafel om het glas weg te zetten. Toch, de wijnen waren absoluut goed, maar niet zo overtuigend als bij Algueira. Interessant was de witte Lapola 2013, een blend van veel Godello met wat Albariño en Doña Blanca. We kregen twee varianten te proeven, waarvan de laatste drie maanden in een betonnen ei op de lie had gelegen. We weten inmiddels dat zo’n ei voor een constante beweging van de wijn zorgt, dus is het lie contact in dit geval geïntensiveerd. Het gevolg was een wijn met wat minder fruit maar meer structuur en complexiteit. Beter? Nee, anders. De lengte was onveranderd. De Lalama is een rode blend met 75% Mencìa en het sympathieke instapmodel van de bodega, de Lacima 100% Mencìa en duidelijk beter, completer, meer gestructureerd. De Brancellao had opvallend weinig kleur maar daarvoor des te meer smaak en structuur, zeer goed, en de experimentele Caiño 2011 was opvallend jong en gesloten, met krachtige zuren én tannines.
Met dit bezoek eindigde onze korte ontdekkingstocht langs vier D.O.’s van Galicia. De terugrit naar Santiago de Compostela nam nog wel enige tijd in beslag, mede dankzij een memorabele lunch (drie gangen, fles wijn, fles water, koffie, 10 € per persoon…).
Tenslotte mijn slotconclusies na drie meer dan interessante dagen:
– Galicia produceert zeer interessante wijnen en voegt absoluut iets toe aan de soms wat monotone wijnkaart van Spanje
– Of Galicia echter echt grote wijnen kan produceren, op het niveau van bijvoorbeeld de beste Rioja’s, waag ik te betwijfelen
– Ook weet ik niet zo zeker of Albariño de beste witte druif van Galicia is. Ik heb in ieder geval Godello’s geproefd die ik interessanter vond, en ook beter vond ouderen
– De productie is sowieso klein, en het aantal echt goede wijnen daarmee heel erg klein.
– Valdeorras moet ik absoluut ook gaan bekijken. Komend voorjaar zal ik dat doen, gecombineerd met Bierzo. Verslag volgt…
Rubriek(en):
Proeverijen
