Pellegrino van het eiland Pantelleria
Door Joke Holster
Pantelleria? Wat is dat? Een prachtige naam voor een vulkanisch eilandje zo’n 70 km voor de kust van Tunesië dat bij Italië hoort en waar ze Passito de Pantelleria maken. Geweldige wijn, zeker als dessertwijn en voor zoetekauwen. Maar buiten het verhaal hoe het gemaakt wordt en hoe het proeft (geweldig trouwens) is dat eilandje betoverend. Al vele malen heeft de eigenaar van Pellegrino me uitgenodigd om eens te komen kijken op Pantelleria maar, zoals veel zaken, daar kwam het niet van.
Afgelopen week echter deed de gelegenheid zich voor en ……… in één woord geweldig!
Vanaf het vliegveld van Trapani (bij Marsala op Sicilië) vertrok een klein propellervliegtuigje richting Pantelleria, de hoofdplaats van het gelijknamige eiland. Daar aangekomen waaide het stevig (scirocco uit de Sahara) maar de temperatuur was 20-25 graden. Heerlijk op mijn bolletje, zo vroeg in april.
Giuseppe Baracco leidde me rond. Echt een trotse Siciliaan. Alles was natuurlijk geweldig, maar ik moet zeggen, hij had geen ongelijk. De reden waarom ze bij Pellegrino ‘proud to be Sicilian’ op hun dozen zetten, is niet onterecht.
We begonnen onze trip met een bezoek aan de kelders. Daar worden de druiven gebracht door 80 % van de wijnboeren op het eiland. Veel mensen hebben maar een klein stukje grond met een paar druivenstruiken. En dat begrijp je ook wel, als je ziet hoe die stokken geplant zijn.
Ik had nog nooit gezien dat ze kuilen graven om daar de wijnstokken in te zetten. Zo groeien ze niet zo hoog en zijn ze dus minder ontvankelijk voor de wind, want dat is een element waar ze op het eiland zeker rekening mee moeten houden. Daarnaast is het bergachtig dus zie je veel terrassen, een prachtig gezicht.
Dat graven van kuilen doen ze trouwens niet alleen voor druivenstokken, maar ook voor de olijfbomen. Die worden ook in kuilen geplant en daarna heel laag gehouden. Ze hangen zelfs stenen aan de takken om ze maar laag te houden. Dan krijg je dus een soort ‘bonsai’ olijfboompjes. Niet hoger dan max 1 meter. Heel grappig gezicht.
En verder, wat is er te beleven op het eiland, waar je trouwens heerlijk kunt eten…… maar waar kun je dat niet in Italië!
We aten o.a. bij ‘Il Cappero’ in het plaatsje Pantelleria met als specialiteit gerechten met kappertjes.
En die groeien daar ook, die kappertjes. Ook weer aan lage struiken, tegen de wind. Onze Giuseppe bracht me ook nog naar een producent van die kappertjes. Daar werden ze geselecteerd op grootte en ingelegd in zout. Helemaal leuk.
Daarnaast zijn er nog warmwaterbronnen, gewoon in het water van de Middellandse Zee. Omdat de ondergrond vulkanisch is, komt die warmte op diverse plaatsen naar boven en kun daar heerlijk badderen. Ook het Venusmeer, een zwavelmeer waar niets groeit, is bijzonder goed voor je gezondheid en vooral in de zomer, vind je ook daar kuurgasten.
En daarnaast: je ziet veel dammusi, van oorsprong Arabische huisjes met dikke muren tegen de warmte met een koepeldak en een ommuurde tuin met een citrusboom. Ook Giorgio Armani heeft er eentje, alleen die is wat groter uitgevallen. En ze zijn ook te huur als vakantiehuizen. Ideetje?
Een prachtig eiland dus………zeker de moeite waard om erheen te gaan…………………
En de wijn, die Passito de Pantelleria d.o.p. wordt uitsluitend gemaakt van de zibibbo-druif oftewel muscat d’alexandrie. Het is een heerlijke dessertwijn.
De druif, zibibbo, is de enige druif die op het eilandje groeit. En de wijngaarden zijn soms heel klein. Door de steile hellingen en de laag bij de grond groeiende wijnstokken, worden de druiven met de hand geplukt en in ondiepe manden gedaan om de druiven niet te beschadigen. Dit gebeurt in augustus. De druiven worden bij Pellegrino in lage kistjes gelegd en aan de zon blootgesteld. Ze drogen dan mooi in. Het gevolg daarvan is dat de suikerconcentratie in de druiven toeneemt. Als de zibibbo-druiven voldoende zijn ingedroogd, worden ze geperst en begint de vergisting. Door het hoge suikergehalte kan het alcoholgehalte nogal stijgen. De vergisting stopt bij 15 % alc. Alle suiker die dan nog onvergist is, blijft over in de wijn. Na de botteling (in januari) rijpen de wijnen nog minimaal 4 maanden op fles voordat ze verkocht mogen worden. Hierdoor krijg je een heerlijke zoete dessertwijn. Enigszins gekoeld is dat heerlijk bij ijs, fruittaartjes en harde kazen.
