Montpellier: jaarlijks epicentrum van bio-wijnen
door Nico McGough
In de wereld van wijnen, afkomstig van biologisch geteelde druiven, is de in het begin van dit jaar in het Zuid-Franse Montpellier gehouden Bio-Millesime een van de belangrijkste podia waar wijnmakers uit alle hoeken van de wijnwereld elkaar en mogelijke klanten kunnen ontmoeten. Na eerdere succesvolle beurzen was ook de editie van 2011 meer dan een bezoek waard. Evenals in eerdere jaren viel in 2011 weer op dat de wereld van mega volume wijnen nog geen grip heeft gekregen op de ‘biologische’. Dat is aan de ene kant charmant omdat de peperdure beurs stands vol audiovisuele presentaties en met i-pads rondlopende verkopers ontbreken.
Aan de andere kant is het jammer omdat de ‘biologische beweging’ wel degelijk positief zal worden gestimuleerd als de groten der wijnaarde (nog) nadrukkelijker zichtbaar zouden zijn tijdens dit soort manifestaties. Wie weet zien we volgend jaar wel de prive helicopters van reuzen als Torres of Antinori op het ‘apron’ van Montpellier staan, en de mannen zelf achter een simpele, met wit linnen afgerokte tafel, vol flessen.
In conversie
Tijdens Bio-Millesime 2011 waren het dus toch primair weer de kleine individuele producenten die acte de presence gaven en zorgden voor een puike presentaite van wijnen voorzien van een biologisch certificaat of wijnen waarvan de druiven afkomstig zijn van wjngaarden ‘in conversie’. Dat laatste kan hier en daar tot verwarring leiden. Wel van biologisch geteeld fruit, maar geen certificaat?. Het duurt jaren voordat een wijngaard is hersteld van het al dan niet overmatig gebruik van chemie. Voordat die middelen zijn verdwenen en er weer normaal leven in de grond mogelijk is praat je minimaal over 3 jaar. Veel wijnbouwers leggen de lat nog hoger en ik hoor met regelmaat praten over vijf tot wel tien jaar na de laatste behandeling met chemische narigheid voordat de grond weer leeft als vanouds en de wijnstok aan deze ‘ normale’ situatie gewend is.
Verdacht product
Het duurt dus enkele jaren voordat je het certificaat krijgt. Vervolgens rijst de vraag of je dan het daaraan verbonden logo wilt voeren op je fles. Nog erg veel wijnmakers van hoog niveau houden die boot af omdat er een negatief imago aan ‘biologische wijn’ hangt. Voor veel consumenten met gevoel voor wijn is een ‘ biologische wijn’ nog steeds een verdacht product. De hoeveelheid ‘biologische wijn’ dat tot een jaar of vijf geleden op de markt kwam en feitelijk tegen het ondrinkbare aan zat was aanzienlijk, en die schadelijke reputatie is nog niet verdwenen.
Uniforme regelgeving
Was het dit jaar wel een onafgebroken zegetocht van fantastische wijnen? Welnee, maar de hoeveelheid goede tot uitstekende wijnen die ik er proefde was dit jaar groter dan ooit, een reflectie van de positie van de hedendaagse wijnindustrie. Steeds meer gereputeerde wijnbouwers gaan wijngaardprecelen biologisch of bio-dynamisch onderhouden. Hierdoor neemt het aanbod duidelijk toe alhoewel niet iedere wijnboer(in) ook daadwerkelijk overgaat tot het aanvragen van een biologisch certificaat met logo. Zij die dat wel doen communiceren in ieder geval in heldere ‘taal’ met hun eindgebruikers. Het is begrijpelijk dat toegewijde en 100% biologisch werkende wijnboeren weerstand voelen bij het moeten aanvragen van een certificaat en het voeren van het daar aan verbonden logo om te bewijzen dat zij niet met de gifspuit werken. Maar de consument kan niet anders dan concluderen dat alleen wijnen met AB logo, of Ecocert, Demeter of anderszins certificering ook echt afkomstig zijn van biologisch geteeld fruit. Ik voorzie niet alleen een enorme toename in bedrijven die toch overstag gaan, maar tegelijk vrees ik voor een steeds minder duidelijke situatie voor de consument door de hoeveelheid verschillende certificeringen en logo’s. Een voor iedereen begrijpelijk uniforme regelgeving rond de afgegeven biologische certificaten, en het toezicht daarop is wat mij betreft essencieel aan het worden. Zeker nu de hoveelheid bedrijven in conversie, of al voorzien van een certificaat, toeneemt.
Groeiende beweging
En die cijfers liegen er niet om. In Frankrijk wilde de verantwoordelijke minister dat in 2012 er 6% biologische wijngaarden zouden zijn, maar eind 2009 waren dat er al 5% . In Italie is al ruim 7% van alle wijngaarden biologisch, in Chianti Classico is dat percentage maar liefst 60%. Ook in frankrijk groeit de biologische beweging verder. Tussen 2008 & 2009 steeg het aantal biologische wijnbedrijven met 31% en in oppervlakte met 39%. Splitsen wij wat groeicijfers uit dan vallen de volgende regio’ s extra op: Champagne +14%, Loire + 22%, Aquitaine (waaronder Bordeaux) +45%, Midi-Pyrenees + 64%, Languedoc-Roussillon +52%, Rhone-Alpes + 52%, Bourgogne + 43%, Elzas + 14%.
Denemarken nummer een
Deze cijfers lopen in de pas met de stijgende vraag van consumenten die kritisch kijken naar de kwaliteit van hetgeen zij eten en drinken. In Frankrijk steeg de omzet in biologische producten met 30% maar dat van wijn met maar liefst 65% Als wij de afnamen per inwoner bekijken in de belangrijkste Europese landen voor biologische producten dan valt het op dat bepaalde landen ver voorlopen op andere, Denemarken 132 per inwoner, Zwitserland 119, Oostenrijk 97. Opvallend is de positie dat Nederland onder aan het lijstje inneemt met 33 per inwoner. Het verhaal dat vakpresentaties als Bio-Millesime in Montpellier vertellen mag in ieder geval op een grotere schaal uitgedragen worden worden. Van de zijde van de Nederlandse wijnhandel zag ik meer bezoekers dan in eerdere jaren. Van de zijde van de schrijvende pers helaas niemand van de grote, culinaire media en dat is toch beslist jammer te noemen.
Nico McGough
