Nicolas Potel
Door Charlotte van Zummeren
Van Eyjafjallayökull naar het subtiele Bourgogne
Het pallatum was voorbereid op een weekje blockbusters proeven in Californië. De reis georganiseerd door de Wine & Spirit Education Trust Benelux, in casu Frank Smulders en Sybille Troubleyn, ging echter niet door vanwege de inmiddels uit en te na besproken vulkaan in IJsland. Zo op het eerste oog was het prachtig mooi vliegweer en het is altijd overschakelen als plannen niet doorgaan. Gelukkig zijn er dan eerder afgezegde proeverijen waar een teleurgestelde wijnreiziger alsnog heen kan. Door het proeven reis je als vanzelf door de wereld. De eerste landing was in de Côte d’Or. Het zonnetje bleef schijnen en de blauwe lucht deed gelukkig mee.
Halvemaan
Naar verluidt de eerste restaurateur wiens – in eigen opdracht gebouwde – restaurant de vorm heeft van de eigen naam, namelijk een halve maan. Gelegen aan het water in Amsterdam Buitenveldert, met veel groen en ruimte eromheen, is dit etablissement uniek gelegen en je kunt ook nog eens voor de deur parkeren. Er is gegarandeerd plek. Naast het restaurant, in hetzelfde gebouw, is een apart – goed geoutilleerd – zaaltje en hier staat de proeftafel met alle wijnen van Nicolas Potel. De vigneron is zelfaanwezig en agent Karel de Graaf ziet alles met tevredenheid aan. De proeverij duurt van elf tot vier uur en er is een select gezelschap uitgenodigd. Met als prettig gevolg véél ruimte voor rustig proeven en een praatje links en rechts. De Graaf ‘Potel werkt praktisch bio-dynamisch, niet officieel. Vanaf 2010 zijn de wijnen wel organisch gecertificeerd’. Potel zelf ‘ ik gebruik wel iets van bestrijdingsmiddelen, maar zo min mogelijk. Of het nu op de wijngaard is of bij de wijnbereiding. Ik doe alles zo ‘groen’ mogelijk, met hergebruik van hout, energie, water etc. ‘.
Jongensboek
Wie is nu deze Potel? Dat hij veel wijnen maakt, is duidelijk. Er staan er zo’n vijfentwintig op de proeftafel en dat is nog maar een selectie. Zijn wijnen worden bejubeld door o.a. de Wine Spectator en Jancis Robinson. Én hij heeft een geschiedenis van toppen en dalen. Vader Potel komt uit Carcasson, alwaar de familie tafelwijn maakte. Pa studeerde oenologie in Beaune en kocht daarna met een aantal partners wijngaarden en een Chateau in Volnay, dit werd Domaine de la Pousse d’Or. Gerard Potel was één van de eersten met een goed onderhouden en schone winery, in een tijd dat dit niet gebruikelijk was. Ook gebruikte hij een selectietafel en om meer geconcentreerde most te krijgen, liet hij het eerste sap weglopen. Saigné dus. Zoon Nicolas hielp vader op het bedrijf en werkte daarna in Meursault en in Australië, waar hij naar eigen zeggen vooral leerde wat hij niet wilde. Werken met gecultiveerde gisten bijvoorbeeld ‘maar het was leerzaam om te zien wat ze daar doen’. Pousse d’Or werd door de zakelijke partners verkocht na het overlijden van Gerard Potel en zoon Nicolas moest een nieuwe start maken. Hij begon een handelshuis en kocht bij door hem geselecteerde oude wijngaarden druiven . Ook adviseerde hij de boeren bij het onderhouden van de wijngaarden. Potel moest in zijn handelshuis met aandeelhouders gaan werken, omdat de voorfinancieringen te hoog werden. Uiteindelijk leidde dit tot een zakelijke teleurstelling met de verkoop van Maison Nicolas Potel en indiensttreding bij het nieuwe bedrijf, gevolgd door ontslag. Nicolas Potel was weer terug bij af. Én begon weer voor zichzelf met Domaine Roche de Bèllene, zijn eigen naam was hij kwijt. Het Domaine is eigen bezit en hij hoeft niet meer met aandeelhouders te werken. Potel beheert de wijngaarden die hij bezit of huurt. Zijn voorkeur gaat uit naar zo oud mogelijke wijngaarden. Ook hecht hij aan massale selectie – selection massale – van de oude wingerds. Potel is back in business en de resultaten daarvan staan nu op tafel bij Halvemaan. De wijnen van het Domaine heten Bellene en de wijnen van het handelshuis Maison Roche de Bellene.
De wijnen
Het is een gigantische collectie uit de Côte de Beaune, Chalonnais, Maconnais, Côte de Nuits, Premier Cru’s en Grand Cru’s, teveel om op te sommen. De meeste wijnen zijn vrij jong en het valt op hoe drinkbaar het jaar 2008 al is. Hele zachte tannines. De Volnay Santenots Premier cru 2007 sprong er nu al uit omdat hij in balans is, superzacht. De Grand Cru’s hebben allen nog even nodig, maar de zijdeachtige elegante viel duidelijk te onderkennen. De Clos de la Roche is een grote, net zoals de Vosne Romanée, deze wijngaarden liggen niet ver van La Tâche af. De witte wijnen hebben de kenmerkende subtiliteit. Bij de St. Aubin valt een lichte caramelsmaak te ontdekken, hoewel grotendeels op Inox opgevoed. Potel varieert bij de witte wijnen met Inox, foeder en pièce, de laatste uiteraard voor de Grand Cru’s.
Tot slot
Geen Californische blockbusters bij Karel de Graaf, maar subtiele hoogstandjes uit de Bourgogne. Vloeibare parels, die je zo velen op de tong zou gunnen. Nicolas Polet is een surviver én iemand die je het gunt. Wat een energie en wat een werk. Karel de Graaf heeft een grote vis binnengehaald.
Bronnen: Wine Spectator 11/09, proefnotities Jancis Robinson 01/2010
