Record prijzen Bordeaux 2009 verwacht
Financial Times bericht over grote opkopen vanuit Azië
Simon Staples, directeur Sales van Berry Bros & Rudd verklaarde afgelopen weekend in de Financial Times dat de aankooporders voor 2009 nu al negen keer zo hoog zijn als voor het uitzonderlijke jaar 2005. ‘Zoiets heb ik nog nooit gezien’, aldus Staples. Hij is overigens van mening dat slechts ‘a handful’ uit 2009 beter zijn als die van 2005. Nico McGough raadt ook in zijn column aan, juist in te tekenen op de meer voordelige Bordeaux wijnen uit 2009.
Bordeaux 2009, a matter of money
De Bordeauxwijnen van 2009 worden de hemel in geprezen door experts uit binnen- en buitenland. Columnist Nico McGough, Ram 1952, is oprichter van Wijnkoperij De Gouden Ton en proefde dit jaar voor de 30ste maal de jonge wijnen in Bordeaux. Ik vroeg hem in het kort weer te geven waar het in 2009 om draait. Het volledige proefverslag is bij De Gouden Ton op te vragen.Het was al in een vroeg stadium duidelijk dat er in 2009 in Bordeaux erg goede wijnen waren gemaakt. Een fraai voorjaar en zomer gevolgd door een oogst onder ideale omstandigheden. Spelbreker was een hagelstorm in mei die hier en daar verwoestend werkte. Het jaar 2009 zal niet zozeer de geschiedenis ingaan als een schitterend jaar, maar als het jaar waarin de Amerikaanse en Aziatische inkopers terugkwamen na jaren van afwezigheid.
Gesteund door de héél voorzichtig opverende economieën, de scherpe daling van de waarde van de Euro versus de US $ en de superieure kwaliteit van de wijnen, is de vraag groot. Hiermee is het lot bepaald voor de ‘traditionele’ markten in Europa. De Château eigenaren bepalen hier immers de prijs – niet de markt – en wij hebben maar te kopen. Take it or leave it.
De vraag wordt bovendien kunstmatig hoog gehouden door de gereduceerde hoeveelheden die in de 1e tranche op de markt worden gebracht.
Kortom, ik verwacht hoge prijzen op het niveau van 2005 en, zeker voor de topwijnen, een tandje hoger.
Super rood, wit en zoet
Persoonlijk ervaar ik deze wijnen als een van de hoogtepunten uit mijn carrière. Ik proefde 30 jaar geleden voor het eerst top Bordeaux uit het vat en weet mij de wijnen uit 1982 nog goed voor de geest te halen. Ook de ‘grote drie’ 88-89-90 maakten diepe indruk, 2000 en 2005 ook. Maar 2009 komt mogelijk op plaats één. De tijd zal het leren. Een jaar waarin superieure rode wijnen van eenvoudig, middelklasse en hoog niveau worden gemaakt, is zeldzaam. Bovendien zijn er ook nog schitterende droge en zoete wijnen. Dit is bij uitstek het jaar om de kelder aan te vullen, met name op een lager prijsniveau. Wij begrijpen allemaal wel wat er staat te gebeuren bij de wijnen die 95 Parkerpunten en hoger scoren, maar helemaal onder aan de ladder zijn er verrukkelijke wijnen gemaakt die in de winkel – lees voorintekening – tussen de € 7,50 en € 15,- zullen gaan kosten. Mijn advies? Sla toe en zorg er in ieder geval voor dat uit Sauternes en Barsac iets moois wordt gekocht. want die wijnen evenaren de eminente 2001.
Vergelijken
Wat betreft de eeuwige vraag ‘met welk jaar is dit jaar te vergelijken’ gaat mijn ervaring niet verder terug dan 1978 en het ligt dan ook voor de hand dat ik wat betreft stijl en bewaarpotentieel 1982 aanwijs. Zeer oude wijnmannen hebben het over 1961 en ik hoorde ook 1947 vallen, maar ik vraag mij serieus af waar die wijsheid dan vandaan komt. De Grand Cru eigenaren en handelaren van 85 jaar en ouder zijn schaars de laatste tijd. Het jaar 2009 brengt exceptionele wijnen die relatief jong toegankelijk zullen zijn en ik verwacht dat de beste wijnen zich gedurende decennia zullen blijven ontwikkelen.
Alles goed?
Op de vraag of werkelijk alles goed is dat ik keurde, moet ik helaas ontkennend antwoorden. Niet alleen was er die verschrikkelijke hagelstorm in mei, maar er zat nog iets naars in de staart van het jaar. Erg veel ‘niet wijnmensen’ bezitten de topkastelen en die leunen te vaak op laboratorium analyses in plaats van hun gevoel. Er zijn dan ook hier en daar wijnen die ondanks de ongeëvenaarde rijpheid toch iets ‘groenigs’ bij zich dragen, wat de wijn onbalans geeft. Er was technisch gesproken wel sprake van maximale rijpheid, maar toch hadden de druiven meer tijd nodig. Wijnmakers met gevoel en ervaring wisten hiermee om te gaan, lieten de laboratorium analyses voor wat zij waren, en plukten later. Ook waren er weer mensen die het overdreven en véél te laat gingen oogsten. Dit overrijpe fruit gaf nare, ‘jammy’ wijnen met een overdaad aan alcohol. Beslist niet wat ik zoek in grote Bordeaux, die juist moet uitblinken door finesse en balans.
Puntengevende primeur proevers
Wijnliefhebbers die mijn geschrijf volgen weten dat ik een broertje dood heb aan puntengevende wijnschrijvers. Niet aan de mensen, maar wel aan die verdraaide punten. Je geeft als professioneel een pasgeboren zuigeling een puntenwaardering waar dit kind de rest van het leven mee verder moet. Vanuit een wetenschappelijk standpunt een lacher. Bovendien erg subjectief. Ook het moment van proeven kan meewegen in de beoordeling. Nadat ik twee weken lang vele honderden wijnen – vaak meerdere malen – had geproefd en op papier had gezet, las ik de verschillende kritieken die niet altijd aansluiten op die van mij. En natúúrlijk heb ik gelijk…Met name die van mijn maatje Jancis Robinson wijken af. Zij was op het verkeerde moment in Bordeaux. Het was volle maan, de wijnen kwamen net uit die super koude periode begin maart waar ook Nederland door werd verrast en bovendien waren er stormachtige condities. Ik denk dat zij binnenkort haar analyses moet aanpassen. Persoonlijk hoef ik dat nooit omdat ik weiger een wijn punten te geven, ik ervaar dat als een brevet van onvermogen. Ik beschrijf zo goed als het gaat mijn ervaringen in open en toegankelijke taal. Ruim 30 jaar ervaring, maar toch zoveel mogelijk ontdaan van wijngebrabbel. Let vooral op bij de puntengevers van Sauternes en Barsac, daar was nog niet één wijn geassembleerd en dan geef je dus een punt aan een prototype. Niet zoals ik mij correcte wijnjournalistiek voorstel.
Poen
Ik stipte het al aan, vergeet het maar dat de kasteel eigenaren aan lage prijzen denken. Toen ik Alexander Thienpont – Vieux Château Certan – vroeg naar zijn prijsverwachting ging hij blozen, dat zegt alles. Ik weet intussen al dat Lafite de 1e tranche drastisch gaat beperken en Paul Pontallier van Château Margaux liet ook duidelijk doorschemeren dat zij aan 2005+ prijzen denken. De beste wijnen zijn ook werkelijk van een superieur niveau. De wereld kruipt uit recessie, de dollar staat veel sterker en dus wordt 2009 ‘dokken of overslaan’. Dat laatste zal ik in ieder geval niet doen. Ik ga heel veel kopen.
Nico McGough
Zijn volledige verslag van bijna 20.000 woorden is gratis op te vragen bij info@degoudenton.nl.
