De eerste Magister Vini van Nederland is een druk bezet man. Naast zijn bestuurlijke bezigheden in Nederland reist hij de wereld over als wijnmakelaar om mooie wijnen te vinden voor zijn hoofdzakelijke buitenlandse klanten. Toch weet hij in zijn overvolle agenda plaats te maken voor een lunch in zijn 19e-eeuwse huis. Een lunch die hij zelf gaat bereiden. ‘Een paar kleine hapjes’ licht hij toe. Al snel blijkt dat in huize Andes te Breda gastvrijheid met hoofdletters wordt geschreven. Acht gerechtjes tovert Andes uit de keuken en de geplande tijd voor het interview wordt zo gang na gang verlengd.
Dat is ook geen enkel bezwaar want Andes heeft een interessant leven, niet alleen nu maar ook in het verleden. Na de middelbare school had hij maar één missie: kok worden. ‘Smaak is mijn ding, Ik heb een smaakgeheugen. Dat begon met eten en ging over in de wijn.’ Hij kon snel aan de slag in een hotel in de Perigord en bleef daar 3 jaar. Eerst als kokshulp. Steeds vaker werd zijn hulp gevraagd bij het bedienen van klanten omdat hij zijn talen goed beheerst. Hij gaat ook wijnadviezen geven en al proevend breidt hij de kelder van het restaurant uit. Daar wordt de basis gelegd voor het vervolg van het wijnleven van Andes.
ISPC
Na drie jaar gaat hij terug naar Nederland en kan dan door zijn Franse taal- en wijnkennis aan de slag bij het ISPC in Breda (inmiddels Hanos|ISPC). Bourgogne is zijn eerste specialisatie en dat breidt hij uit met Italiaanse wijnen. Andes leert dan ook Italiaans. Na twaalf jaar wordt ISPC overgenomen door Fourcroy en het door hem opgebouwde assortiment wordt vervangen door de wijnen van de importeur. In 1996 verkast hij naar de VEN in Amsterdam. Daar gaat Andes wijnen importeren. In de tien jaar dat hij daar werkt vertwaalfvoudigd de wijnomzet van de VEN. Maar ook hier volgt een overname met consequenties voor de wijnafdeling. In 2006 begint Andes voor zichzelf.
Andes komt uit de keuken met de eerste gang. Bij een pompoensoepje met gerookte paling en een geroosterde reuzenscampi vergezeld door een Crémant de Bourgogne memoreert Andes de tijd bij VEN ‘dat was de kroon op mijn werk, alle tophuizen ter wereld stonden daar. Nog ver voordat ze de bekendheid hebben die ze nu hebben’. Hij gaat me voor naar zijn wijnkelder onder het huis ‘die kelder was een van de redenen om dit huis te kopen’ en wijst op hele oude flessen van Gaja. Een verzameling die hij in die tijd heeft opgebouwd. ‘Ik heb zoveel contacten gelegd in die tijd bij de VEN dat ik ruimschoots inhoud kon geven aan mijn wijnmakelaardij.’ Wijnmakelaar is overigens iets anders dan agent. ‘Een makelaar neemt inkopers werk uit handen en kan breed voorstellen doen. Agenten zijn gebonden aan exclusiviteit.’ Makelaar is geen beschermd beroep, registermakelaar wel en dat is Ron Andes. Hij is ook aangesloten als makelaar en taxateur bij de Federatie TVM in RZ (taxateurs, veilingmeesters en makelaars in roerende zaken) én hij heeft een persoonscertificering. Daarmee is hij de enige in Nederland. Dus als bij een faillissement of schadegeval een erkend taxateur nodig is, komen ze altijd bij Ron Andes uit. Bij de schorseneren met coquilles en eendenlever – prachtige combinatie trouwens – memoreert Andes zijn eigen vinologendiploma in 1989. ‘Er waren toen maar 2 boeken’. Als voorzitter van de Wijnacademie is hij nauw betrokken bij het lespakket. ‘Het wordt steeds meer en meer. Oost-Europa is o.a. enorm uitgebreid’. Het bestuur en Anders zien er op toe dat elk hoofdstuk over een wijnland hetzelfde wordt opgebouwd met geschiedenis, klimaat, terroir, druivenrassen etc. ‘Uniformiteit draagt bij aan duidelijkheid.’
Andes serveert vervolgens een ‘Afrikaans’ taartje. Samen met partner Colette Klautz die ook aanzit, is hij op vakantie geweest op Kaapverdië. ‘Ze vingen daar iedere dag verse tonijn’. Op een bedje van avacado ligt kersverse tonijn in een ronde vorm. Hij schenkt daar een grecchetto bij (spreek uit grekkètto), een Umbria Branco van Saragano. Het licht oxidatieve karakter plus het kenmerkende Italiaanse bittertje doen het goed bij de tonijn en avocado. ‘De kunst is om de kruiden te achterhalen. Ik onthoud wel wat ik proef.’ En ‘het is zo dat de meeste Nederlanders de wijn direct doorslikken. Als je wijn een paar seconden in de mond houdt, proef je al zoveel meer.’
Hierna volgt een verrukkelijk gerechtje van pasta met champignons en truffels ‘eenvoudig én heerlijk’. Hierbij komt een specialiteit van Andes in het glas, een Barolo 2010 van Cascina Fontana. Andes schreef zijn MV scriptie over Barolo ‘een van de meest complexe wijnen ter wereld’. De wijn sluit met zijn aardse en ‘lederen’ karakter perfect aan bij de pasta.
Slijters Unie
In 2009 werd Andes voorzitter van de Slijters Unie en uit hoofde van zijn functie belandde hij daardoor in het bestuur van de Wijnacademie. In 2011 volgde hij Ben van Zweden op als voorzitter. Sinddien zit hij als koetsier op de bok van de wijn- en spiritualiënregelgeving in Nederland. Hij is met de SlijtersUnie tegenstander van het schenken van alcoholica bij kappersaken e.d. en waakt voor de reputatie van de Wijnacademie. In het dispuut met een andere wijnopleider gooit hij niet met modder, maar komt uitsluitend met argumenten die de kwaliteit van het onderwijs van de Wijnacademie staven.
Ron Andes komt nu langs met een bord met kalfsvlees omwikkeld met lardo en vraagt of we er twee of drie willen, voordat hij aan het bakken slaat. Vanwege het kalfsvlees en de gegrilde pompoen schenkt hij hierbij een Bardolino Chiaretto 2016 van Le Tende. De Barolo is te veel geweld voor dit gerecht en de chiaretto kan beter de pas-de-deux aan. Op de vraag of hij nog passies heeft buiten wijn en spijs gaat hij me voor naar de achterkant van het huis. Daar heeft hij eigenhandig een prachtige houten sauna ingebouwd. Achter het huis ligt een verwarmd zwembad van zo’n 9 meter en ook die heeft hij aangelegd. ‘Ron heeft twee rechterhanden’, zegt partner Colette terecht. Hij zelf is vooral tevreden dat het ook is gelukt alle elektronica goed werkend aan te leggen. Achter het zwembad ligt Ron’s grootste hartstocht; een muziekkamer met vele gitaren, een drumstel en andere muziekinstrumenten. ‘Deze kamer is geluidsdicht. Ik kan hier tot midden in de nacht muziek maken zonder dat iemand iets hoort.’
In de kelder pakt hij later een V.O.R.S. 30 years Amontillado van Lustau. Een zilte combinatie bij de kazen die hij serveert. Sherry past beter bij kazen dan menigeen denkt. Daarna komt nog een superrijpe ananas op tafel met een Beerenauslese 2006 van Agritiushof uit de Saar. Ananas is niet het voorbeeld van een wijnminnaar, maar bij deze Beerenauslese legt hij zijn koppetje graag te rusten. En dan wordt het echt tijd om naar huis te gaan. Andes vraagt nog of ik niet nog een glas wijn wil of iets te eten, maar de plicht roept. Lopend naar het station geniet ik na van een wonderschone middag van een onderhoudende supergastheer.
Charlotte van Zummeren
