Biologisch in Beaune
door Nico McGough
De tweede editie van l’ Essence des Sens trok bijna zestig producenten naar Beaune. Niet alleen wijnmakers uit de Bourgogne & Beaujolais, maar ook delegaties uit de Jura, Savoie, Elzas, Champagne, Rhône, Loire, Bordeaux en de Languedoc-Roussillon. Er was ook één moedige, buitenlandse wijnmaker, Weingut Trautwein uit Duitsland. Voor de regelmatige bezoeker van evenementen rond biologische producten waren er de nodige, bekende – Bourgogne – namen, Chandon de Briailles, Remi Jobard, Eric de Suremain, maar ook een van de beste producenten uit de Beaujolais, Domaine de la Grand’ Cour. Uit Bordeaux, Château La Haie en Château Vieux-Pourret.
Organisatie van het geheel was in handen van Muriel Déleger en zij had er ook voor gezorgd dat wat vakmensen uit andere dan wijndiciplines aanwezig waren, onder meer bakkers van biologisch brood, een producent van biologische ham, en ‘duurzame’ vatenmaker Berthomieu. Voor ons waren de meest opvallende deelnemers de Nederlandse zusjes van der Linden met hun biologische kazen. Paula (ex bankmedewerkster in Rotterdam) en Suus, (musicus) kochten samen een huis in de Bourgogne om de dagelijkse stress te ontlopen en besloten in de Bourgogne te blijven wonen en werken. Zij voeren nu een fraai gamma Nederlandse, biologische, kazen in de strijd tegen de ‘plastic Gouda’ die men in Frankrijk als referentie ziet van Nederlandse kaasbereiding.
Zoals wij wel van biologische presentaties gewend zijn was de sfeer heel ontspannen en ontdaan van allerlei aandachttrekkende stands. Voor iedere producent een simpele tafel, proefglazen en een spuugemmer, geen fanfare. Helaas was de gekozen locatie, de hallen in Beaune, niet de gunstigste door de temperatuur. Buiten was het koud, nat en winderig en omdat men de grote glazen voordeuren wijd open liet staan, om gasten binnen te laten, koelde de proefruimte af tot ongemakkelijk lage temperaturen.
De hoop was dat de uitzonderlijke wijnen, die op tafel zouden staan, niet alleen de harten, maar ook de handen en voeten van de aanwezigen zouden verwarmen. Hier lag echter de grote domper op de loer. Ieder product dat werd gepresenteerd was weliswaar biologisch gecertificeerd, maar de geboden kwaliteit liet hier en daar serieus te wensen over. Hier doe je als organisator de bezoekers geen plezier mee, maar zeer beslist ook niet de collega producenten die wél op hoog niveau werken. Mogelijk hierdoor bleef het bezoekersaantal ver achter op de verwachtingen. Schoon aan de haak proefde ik maar zes (!) wijnen die het predicaat ‘uitstekend’ zouden mogen voeren, en was de grauwe middenmoot dusdanig ‘oververtegenwoordigd’ dat je deze mini beurs, hoe goed bedoeld ook, feitelijk als mislukt moet zien. De nekbreker voor de ‘biologische’ wijnwereld is de overdaad aan uiterst matige wijnen die de sceptische proever eerder bevestigen dan tegenspreken, een gemiste kans. De wijnen die meteen mee naar huis mogen waren de verrukkelijke Fleurie van Jean- louis Dutraive (meerdere importeurs), de diep fruitige Morgon van Domaine de la Bonne Tonne, de puntzuivere rode en witte Bugey van Yves Duport, de stijlvolle en klassieke rode wijnen van Chandon de Briailles (Bart Wijnkopers), de even fraai uitgemonsterde als goed gemaakte Jura wijnen van Château de Chavannes, en tot slot de geslaagde wijnen van Domaine Chevot uit Maranges (Bloem’s Vinotheek). Het positieve van l’ Essence de Sens was dat er weer een zestigtal biologisch werkende wijnboeren bijeen waren, het negatieve dat de indruk die achterbleef er bepaald niet een was van een hemelbestormende presentatie van kwaliteit.
