Het rommelt in het Verenigd Koninkrijk. Het gaat nu eens een keer niet over de Brexit, maar over de rel in het Koninklijk Huis. Harry en Meghan hebben zich middels een verklaring op Instagram eenzijdig teruggetrokken van hun koninklijke verplichtingen en willen deels in Canada gaan wonen. Dat nieuws is ingeslagen als een bom, ook bij de Queen, vader Charles en broer William. En het begon allemaal zo mooi. De geboorte van prins Harry, ruim dertig jaar geleden, was zo vrolijk. De ouders van Harry toonden hun baby een paar dagen naar de geboorte stralend aan de pers. Maar weet u hoe een koninklijke geboorte eeuwen geleden in Frankrijk ging?
Die was openbaar.
Openbaar?
Ja, dat was destijds de enige manier dat de bevolking zich ervan kon vergewissen dat de koningin echt zelf een telg ter wereld bracht. Dit waren uiteraard uiterst gênante gebeurtenissen, na verloop van tijd werden er enige kamerschermen voor de privacy geplaatst. Maar toch.. De geboorte van een koninklijke spruit moest met de grootst mogelijke openheid plaatsvinden en dat heeft nog lang geduurd. Zelfs bij de Oranjes was het tot en met prinses Amalia de gewoonte dat de baby amper 2 uur na de geboorte al aan de pers werd getoond. Willem-Alexander en Maxima hebben de andere twee dochters pas na een paar dagen aan de pers laten zien. Tijden veranderen tenslotte.
Leuk om te lezen, zult u zeggen, maar wat heeft dit met wijn te maken. Welnu, zonen waren vroeger een voorwaarde voor het voortbestaan van de monarchie. En in een klein vorstendom, het toenmalige Navarra, baarde Jeanne d’Albret – echtgenote van Antoine de Bourbon – in 1553 haar zoon, prins Hendrik. Zij had al vele miskramen gehad en een zwangerschap na deze bevalling leek dan ook uitgesloten. Haar vader, Henry II, had letterlijk van haar een zoon geëist voordat zij in aanmerking zou komen voor de troon. Hij stierf 2 jaar later. Hoewel de Salische wet niet in Navarra van toepassing was, en zij dus zonder meer koningin zou kunnen worden, nam ze zich deze waarschuwing ter harte. Direct na de geboorte van prins Hendrik nam haar vader de jongen mee en gaf ‘m een slokje rode wijn en wreef een teentje knoflook onder zijn neusje. Hij herhaalde deze handelingen diverse malen met groot genoegen. Onder het motto: ‘dat ie maar weet waar hij vandaan komt’. Zelfs in die tijd was dit ongebruikelijk.
De prins groeide op tot Hendrik IV van Frankrijk, die tot op de vandaag wordt gezien als een van de grootste koningen die Frankrijk heeft gekend. Hij was een levensgenieter, net zoals de vele generaties Bourbons die na hem kwamen.
Prins Harry schijnt ook wel van een glaasje te houden. Laten we hopen dat de Royals er vandaag onder het genot van een goed glas – Amerikaanse – wijn eruit komen, want met een ruzie schiet niemand wat op.
ChvZ
