Marqués de Cáceres | 1
‘It is all about the vineyards’. Sales manager Florent Thibaut stuurt soepeltjes de fourwheeldrive de heuvel op en stopt bij wijngaarden die bedekt zijn met kiezels. ‘You see that guy over there with the wheelbarrow? It is full with pebbles. We have to remove some because otherwise it is impossible to work in the vineyard’. We zijn nu op ongeveer 700 meter hoogte in de omgeving van Cenicero in het hart van Rioja Alta. Spaanser kan het niet worden, zou je zeggen.
Toch, de geschiedenis van Marqués de Cacerés speelde in een niet zo lang geleden geschiedenis merkwaardigerwijs juist buiten het Iberisch schiereiland.
Franco
‘My life has changed completely. My husband is a doctor. He works in France. We see eachother not every day but as regular as possible.’ Cristina Forner, de huidige president van Cáceres – sinds 2007 – , glimlacht erbij. Ze spreek vloeiend Frans, want ze heeft jaren in de Loire gewoond. En nu is ze terug in het land van haar ouders en mét dezelfde missie als haar vader. De familie Forner heeft namelijk een uitgesproken mening over hoe wijn moet smaken en Cristina deelt deze opinie volledig.
Generaal Franco gooide in 1936 roet in het Spaanse eten van de familie Forner. Het geslacht zat al acht generaties in Valencia, Cristina’s grootvader was destijds parlementslid voor de Republikeinen en dat waren geen vrienden van de latere dictator Franco. De Forners vertrokken dus maar naar Frankrijk, in eerste instantie werden ze wijnmakelaar in de Languedoc. Daarna werden de Châteaux Camensac en Larose-Trintaudon aangekocht. Vader Enrique deed zijn wijnopleiding aldaar bij de beroemde professor Emile Peynaud in Bordeaux. Hij deed in 1968 iedereen versteld staan toen hij besloot terug te gaan naar Spanje. Het land had op dat moment niet de wijnreputatie die het nu heeft. Tafelwijnen en zware Rioja’s, dat was het wel zo’n beetje. Het regime werkte ook niet echt mee met de wijnbranche, generaal Franco was van de blauwe knoop.
Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon en de vader van Cristina kocht een klein wijnbedrijf in Cenicero. Een goede vriend, de Markies van Cáceres, gaf de broodnodige toestemming om zijn titel als merknaam Marqués de Cáceres te gebruiken. Zo gezegd, zo gedaan en Forner ging aan de slag. Enrique wilde meer fruit in de wijnen en ging werken met RVS. Hij bracht het gebruik van Amerikaans hout terug en ging volop aan de slag met Frans hout. Toentertijd revolutionaire besluiten in het o zo conservatieve Rioja. Omdat hij maar een paar hectares had, werkte hij met een groeiend aantal contractgrowers. Ook bleef hij een beroep doen op zijn Franse vriend Michel Rolland voor advies.
Geen concessies
Dat doet Marqués de Cáceres nog steeds. Net zoals ze nog immer werken met een groeiend aantal contractgrowers. Ze betalen 50% meer dan de gebruikelijke kiloprijs van ca. 90 cent in Rioja. Daarvoor in de plaats heeft het bedrijf grote zeggenschap in de manier van werken in de wijngaard. Enrique Forner – hij overleed in 2011 – had groot succes met zijn stiel. Marqués de Cáceres is een van de bekendste merken in de Rioja en is nr. 10 qua grootte van Rioja. Het huis maakt wijnen van druiven van 1500 hectares, 120 hectares zijn in eigen bezit. In tegenstelling tot andere wijnbedrijven uit Rioja is export de grootste pilaar van de familie; het huis exporteert naar 130 landen.
Marcottage de la vigne
In een 160 jaar oude wijngaard – ungrafted en pre-phyloxera – wijst Thibaut op een wingerd die naar twee kanten eerst in de grond is geplant en vervolgens weer eruit gegroeid. ‘This is the only way we can make new vignes out of these very old wines. These two new ones stay connected with their mother. If she dies they die. In French it is called marcottage de la vigne.’. De druiven die van deze wijngaard komen, vinden een plekje in de mooiste wijnen van Cácares. (morgen deel 2)
