Napa Valley: rijper oogsten een zegen?
Door Frank Smulders MW
Begin juli ben ik een week op wijnreis geweest in Californië. Midden jaren negentig ben ik daar ook enkele keren geweest, en sindsdien heb ik de overtuiging dat de beste wijnen van de nieuwe wereld daar vandaan komen. Ik ging er dus vol verwachting heen, mij verheugend op een weerzien met dit unieke wijn gebied (nou ja, wijnland eigenlijk).Gedurende een week bezochten we met een kleine groep liefhebbers een flink aantal wineries, allemaal in het hogere segment actief.
Een kleine greep daaruit: we waren o.a. bij Bernardus, Ridge, Bonny Doon, Vine Cliff, Opus One, Mondavi, Quintessa, Kistler, Schramsberg, Schug, Saintsbury. We zijn over het algemeen fantastisch ontvangen, ik heb er veel van geleerd, en ik heb heel veel goede en bijna geen slechte wijnen geproefd. En toch knaagde er iets. De hele week eigenlijk en vanaf de eerste dag.
Laat ik met het hoogtepunt beginnen, letterlijk en figuurlijk. Ridge! Hoog gelegen in de Santa Cruz Mountains (voor wat betreft de Montebello wijngaard en winery tenminste). Wijnen met complexiteit, zonder overdreven veel alcohol of hout, en veel rijpingspotentieel. Helemaal mijn wijn, zullen we maar zeggen. Maar de rest? Goed gemaakt, dat zonder meer. Volgens mij lopen in Californië een aantal van de beste wijnmakers ter wereld rond. Beste voorbeeld daarvan is voor mij Kistler: Pinot Noir en Chardonnay zonder het kleinste rafeltje. Ultra gepolijst. Maar ook zwaar, hoog in alcohol, zwaar met hout beladen. Mooie wijnen, maar een tijdje geleden viel me in een proeverij al op dat een (dure) Kistler Chardonnay tegen top witte Bourgogne ernstig in de problemen kwam, met name bij het terug proeven. Te lomp, te heftig.
Onlangs was ik bij vrienden in Beek en Donk op bezoek, we zaten buiten in de tuin en onder een oude pruimenboom lagen pruimen die er spontaan afgevallen waren. Ik heb er een paar opgegeten, en ze waren lekker zoet. Maar de meesten waren te rijp en aan het rotten geslagen, dus plukte ik er nog enkele van de boom. 10x zo lekker! Frisser, en met veel meer smaak. Ik moest toen weer terugdenken aan Napa Valley, en aan een anekdote over Michel Rolland. Op de vraag wanneer druiven rijp zijn om te oogsten, zou deze gezegd hebben ‘als ze er af vallen als ik tegen de wijnstok schop’. Nou is dit typische Rolland humor, maar voor hem zit daar wel een kern van waarheid in. En hij zit fout, hartstikke fout.
We hebben ons laten vertellen dat 1997 een jaar van omslag in Californië is geweest. Het was blijkbaar een erg warm jaar, met extreem rijpe druiven. Het gevolg: dikke, vette wijnen met veel alcohol en glycerine, en (voor rood) krachtige maar ronde tannines. Winespectator en Parker vonden het geweldig, en zo werd 1997 als een topjaar beoordeeld. Sindsdien probeert iedere winery ter plekke deze stijl te halen, door laat te oogsten, daarbij geholpen door de klimaat opwarming.
Mijn conclusies: ik vond Californische wijnen ‘van vroeger’ een stuk lekkerder en beter dan die van vandaag. Ten tweede: het is een ernstig misverstand te denken dat fruit (en dus wijn) steeds lekkerder wordt naarmate het rijper wordt geoogst. Ten derde, de Amerikaanse wijnschrijvers, Parker en de Wine Spectator hebben veel goeds, maar ook veel slechts gedaan. En het wordt heel erg tijd dat aan hun hegemonie in de wijnwereld een einde komt, maar daaraan zal ik een volgende column wijden.
Frank Smulders MW
foto: Frank Smulders en Eric Baugher (wijnmaker Ridge) ©winebusiness.nl
