Rioja rules
Door Frank Smulders MW
Na een voor mij wat langere periode van afwezigheid was ik de afgelopen week weer terug in mijn geliefde Spanje. Het land kreunt nog altijd onder een enorme economische crisis, voornamelijk veroorzaakt door een totaal uit de hand gelopen bouwwoede in de afgelopen 20 jaar, en dat is overal merkbaar. Triest, en het einde ervan is voorlopig nog niet in zicht.
Ook de Spaanse wijnbouw gaat het niet voor de wind: ook hier is de groei veel te snel en groot geweest, met als gevolg een enorme overproductie die op vrijwel alle wijngebieden als een loden last drukt. Ook dit probleem is vooralsnog niet uit de lucht, hoewel ik het gevoel heb dat het ergste leed inmiddels is geleden.
Ik bezocht nu twee zônes: Catalonië en de Rioja. In Catalonië was ik in Priorat, Monsant en Terra Alta. Alle drie nogal ‘rauw’ ogende gebieden, en zo zijn de wijnen ook. Krachtig, een beetje ongetemd, met veel alcohol en een wat rauwe kruidigheid. Dat maakt de wijnen niet makkelijk drinkbaar of toegankelijk, en veel producenten zijn er dan ook zoekende. Zoekend naar een stijl, zoekend naar internationaal succes. Natuurlijk staat Priorat aan de top in dit rijtje, en een aantal producenten in dit kleine gebiedje hebben inmiddels een zekere internationale bekendheid en reputatie. Denk aan Alvaro Palacios of René Barbier. Maar Priorat is een dure wijn, om te produceren en te verkopen, en echt gemakkelijk gaat dat dus toch niet, ondanks de kwaliteit.
Hoe anders is het dan in Rioja. Natuurlijk lijden de grote bodegas hier ook onder de crisis, die hen met name op de thuismarkt pijn doet. En ook hier is het aantal bodegas zo explosief gegroeid dat ze elkaar danig in de weg zitten. Maar ik bezocht nu vier bodegas in de top van het gebied, namelijk Remelluri, Artadi, Muga en Viñedos de Paganos uit Eguren. En heel duidelijk is de voortrekkersrol die Rioja, zoals altijd, weer speelt. Van alle Spaanse gebieden heeft Rioja het duidelijkst een herkenbare stijl. Opvallend is dat zowel de ‘ouderwetse’ Rioja wijnen, zoals een Prado Enea Gran Reserva van Muga, als de ‘modernisten’ als Artadi een familiegelijkenis tonen die in de regel in alle andere gebieden nog altijd ontbreekt. Nog opvallender is de duidelijke tendens om terroir-wijnen te produceren. De Rioja is duidelijk het verst in het identificeren van de terroir verschillen in het gebied, en naar mijn mening gaan het nu langzaam in een richting van ‘dorps-appellaties’ zoals we die kennen in de Bordeaux of de Bourgogne. Wijnen uit dorpen als Elciego, Briones, Laguardia, San Vicente of Labastida beginnen steeds duidelijk een eigen karakter te tonen. Een spannende ontwikkeling die een voorbeeld kan en moet worden voor de rest van het land.
In ieder geval blijft voor mij Rioja de onbetwiste nummer 1 van Spanje, ondanks de successen van Priorat en Ribera del Duero. De elegantie en drinkbaarheid van de wijnen geven Rioja een enorme voorsprong op de rest. En hoewel alle vier de bodegas voor mij topwijnen produceren, blijf ik toch van mening dat Artadi de absolute leider blijft. Duur, dat wel, maar geweldig goed. Voor mij de beste van de Rioja, en dus de beste van Spanje.
