Op het enorme terrein van de Messe Düsseldorf staan 6200 exposanten verdeeld over negen hallen. Het is zo gigantisch groot en druk dat je je gaat afvragen wanneer de overige zeven hallen in gebruik worden genomen. Sommige mensen zie je met een vouwfiets, dat is pas handig! Vol goed gemoed storten we ons voor drie dagen in dit evenement. De eerste dag lopen we vrij vlotjes door de poorten, de dagen erna is het ook daar wachten geblazen, net zoals voor de garderobe.
Maar wat wil je ook met in totaal 55.000 bezoekers. De hallen van de Messe zijn in een U-vorm opgesteld en dat heeft als voordeel dat een mens ook buitenkomt waar het rustig is. Op zondag valt de drukte binnen mee, op maandag en dinsdag is die al een stuk erger.
Als eerste stuiten we op Robert Handjes en Joke Holster van Intercaves | Vos & Partners die een indrukwekkende agenda af te handelen hebben. Holster en Handjes hebben hier in een vorige editie contacten gelegd met het Argentijnse huis Phebus van Hervé en Diana Fabre. Nu is dit één van hun succesvolste huizen, zo maak je aan de lijve de functie van een wijnbeurs mee. Contacten leggen, dat is waarom het gaat.
Cooymans
Via hen beland ik bij Cooymans, de distilleertak van Dirkzwager. Cooymans heeft net een nieuwe Gin ontwikkeld genaamd Leyden, de botanicals zijn namelijk afkomstig van de Hortus Botanicus uit Leiden. Een hele leuke fles, een aromatisch product en een verhaal. Dat moet wel een succes worden. Cooymans heeft nog veel meer dan dat en daar besteden we in de toekomst meer aandacht aan.
Niet lang daarna meld ik me bij de stand van Bruno Paillard, waar Bruno zelf tekst en uitleg geeft over zijn champagnes. Overigens is Paillard sinds 1995 eigenaar van Chateau des Sarrins in de Provence, een huis met net zo’n mineralige wijnen als de champagnes van Paillard. De volgende dag geeft Michael Guergo me nog een uitgebreidere toelichting op de Paillard champagnes. Het is een klein huis met 30 eigen hectares en ze kopen nog voor 40% bij, hun eigen tailles verkopen ze overigens weer.
Paillard heeft een kenmerkende iets bredere fles en de resp. vintages 1999, 2002, 2004, 2008 laten de potentie van het huis volledig zien. Hun wijngaarden liggen in 12 van de 17 grand cru gemeentes. De premium champagne – de Nec Plus Ultra: het beste van het beste – is op hout opgevoed, 100% grand cru uit vier gemeentes, met de kenmerkende lage dosage van het huis van 4 g/l en nog jaren rust na het degorgement. Een verrukkelijke wijn met veel diepgang en afdronk. Eén van de beste champagnes die ik ooit geproefd heb.
Een paar hallen verder stuiten we op Dolf ten Houten de Lange die na een aantal jaren Walraven & Sax toch maar weer zelf in het wijnbootje is gestapt. Met hem proef ik de mooie veltliners van Rudolf Rabl uit Kamptal.
Montenidoli
Dan leidt de weg ons naar Elisabetta Fagiuoli van Montenidoli uit Toscane. Deze leuke, kranige vrouw maakt prachtige vernaccia’s en mooie rode wijnen. Als ik haar vertel van haar wijnen in Nederland die ik had gekocht en die geoxideerd waren, vraagt ze of dat 2009 was. Inderdaad. In dat jaar gebruikte ze te weinig sulfiet, ze heeft dat moeten aanpassen. Ondertussen voegen zich het echtpaar Snoek, Bianca van den Berg en Edo Kamping zich ook bij haar stand en het wordt nog een gezellige boel.
In hal 12 is dan minmiddels aan de Holland Borrel bezig op de stand van het Duitse Wijninstituut. Alain Jacobs deelt aan de lopende band oranje mutsen uit, maar niet iedereen wil ze op. Peter van Houtert, Ron Andes, Coleette Klautz, Ghislaine Melman, Anne-Wies van Oosten, het team van de Winekitchen @Sea, Janna Meppelink, werkelijk iedereen is er. Wie ik niet heb genoemd, sorry!
Primium Familiae Vini
Op maandag dag is een hele bijzondere proeverij van de leading Wine Families, de Primium Familiae Vini. De families zijn ook zelf aanwezig: Etienne Hugel, Miquel Torres, Aegon Müller, Dominique Symington en Pablo Alvarez van Vega Sicilia. Alle wijnen worden uit Magnum geschonken en het is een waar feest: Churchill 2004, Montrachet Marques de Lariche 2010, Beaucastel 2010, Petit Mouton 2005 Schoelhammer 2007, Sassicaia 2009, Mas la Plana 2005 etc. etc. Miquel Torres ligt zijn wijnen vanachter de booth toe en doet dat zo dynamisch dat het lastig is hem te fotograferen. Als dat dan toch lukt, vraagt zijn press manager mij om de foto op te sturen. Blijkbaar is Torres moeilijk te vangen voor foto’s.
Morgen meer.
