Residence toont temperament
Door Charlotte van Zummeren
Na het teleurstellende zomerweer is alleen de gedachte aan Spanje en Zuid Amerika al aangenaam en de uitnodiging voor een proeverij met wijnen uit deze landen komt dan ook als geroepen. Residence en De Gouden Ton hebben tien wijnbedrijven uit Argentinië, Spanje en Chili op de tafel staan met zo’n vijfendertig wijnen. De locatie is goed gekozen. Een gerenoveerd oud pompstation, operend onder dezelfde naam op de Zeeburgerdijk in Amsterdam. Makkelijk te bereiken via de Ring, wat handig is rond spitstijd.
De proeverij is namelijk aan het eind van de middag. De dag ervoor even de site van het pompstation bekeken en het bleek snel dat het scabreuze beeld op de homepage niets met Residence te maken had, maar met een op handen zijnde expositie. Residence en De Gouden Ton hebben een enorme goede reputatie op het gebied van wijnimport. Pareltjes als Alois Lageder en Chaeau Gaby, om er maar een paar te noemen, heeft dit bedrijf binnen weten te halen. Sommige boze tongen fluisteren weleens dat de prijzen te hoog zijn, maar daar valt deze dag werkelijk niets van de te merken. De meeste prijzen liggen tussen de drie en tien Euro, met een paar uitschieters naar boven. Bodegas Anadas uit Carinena stond met hun Care lijn achter de tafel. De chardonnay en moscatel zijn mono-cepage, de rest van de lijn zijn blends. Zeer aangename en makkelijk drinkbare producten met een mooi en herkenbaar, getekend label. Een eigentijds label tooide ook de flessen van Bodega Fournier uit Mendoza. Uitgesneden blokjes bepalen hier het beeld op de flessen van de Urban lijn. De wijnen van Fournier, er stonden meer dan tien flessen open, tonen een constante kwaliteit. De wat hogere wijnen Spiga en Alfaspiga springen eruit. De labels van Altos Hormigas uit Mendoza, hebben een prachtige retro uitstraling. Dit zijn malbecs om te decanteren en dan van te genieten. Een mooie concentratie met behoud van het sap.
Uit de Leyda vallei in Chili, dicht bij de oceaan, komen de cool climate wijnen van Vina Garces Silva. Eigenaar Matias Garces schenkt in. Vooral de sauvignon blanc valt op ‘we make this style, because we want it to be like this. Not too much kiwi expression. A fresh but introvert style’. Dit is heel goed uitgedrukt door Garces. Er zijn al genoeg sauvignons die het glas uitstuiven, en deze ingetogen stijl raakt een gevoelige noot. Bij de barrel fermented versie komt deze visie tot zijn recht, hout past bij deze stijl. De belegenheid maakt het chiquer. Hout moet passen bij een druif, anders krijgt het zoiets opgelegds. Zoals dames van middelbare leeftijd in een legging. Leuk bedacht, alleen niet op dit moment. De pinot noir is heel geconcentreerd en complex, met een prachtige kleur. Als je dit vocht in je glas hebt, wil je niet anders meer.
Het Pompstation Bar & Grill
Het Pompstation bar & grill serveerde daarna voor de gasten een Zuid Amerikaans en Spaanse menu. Het was goed georganiseerd voor deze grote groep en band Luna speelde fantastische salsa en rockachtige muziek. Een van de voorgerechten was crostini met gerookte makreel. Nu is dit een vissoort waar niet iedereen warm voor loopt. Het is een compliment aan de keuken dat ze de makreel zo krokant en sappig presenteerden, dat iedereen z’n vingers erbij aflikte. De tortilla eigen stijl werd in een wijnglas geserveerd en het aroma was goed. De smaak was een beetje zout door de sistora worst, maar dat mocht de pret niet drukken. De gerechtjes van gelakte buikspek en het soepje van mais en kip waren ook verrassend. Het soepje moest met mes en vork gegeten worden, zo gevuld was het. De buikspek lag op het bord als een krokant, vierkant stukje, en niet als het gebruikelijke plakje. Daarna kwamen er nog twee typische gerechten als menestra en chuleton. In ieder land wordt het rund weer anders gesneden en chuleton is een echt Spaans gerecht.
Het was, kortom, een mooie Spaanse en Zuid Amerikaanse avond. Het deed verlangen naar meer. De dag erna regende het weer als vanouds in het vaderland.
