Daar sta je dan.. De beginzin van Het Koningslied, die in het lied nog vele malen terugkomt. Daar sta je dan. Dat klinkt niet echt positief. Alsof je op een ochtend wakker wordt en opeens tot koning wordt gekroond. Deze start wordt dan nog verder fijntjes bijgeschaafd met zinnen als ‘De W van wakker, van stamppot eten’. En ‘trots als een pauw, dit is ons geluid’. Niet te vergeten ‘de W van welkom in ons midden, tot welke God je ook moge bidden’.
Lachers alom en Sylvia Witteman begint acuut een online-petitie tegen het koningslied die in no time door tienduizenden mensen wordt ondertekend.
Ja, daar sta je dan.
Drieëndertig jaar geleden werd de stad Amsterdam afgebroken tijdens de kroning door krakers. In 2013 vechten we elkaar de tent uit omdat de tekst van een lied ons niet bevalt. We blijven een assertief volkje als het om het koningshuis gaat.
De smaak van de Nederlander is hoog afgesteld als het de Oranjes betreft. Heeft er ook maar één haan naar de ronduit bizarre teksten van ‘De Pastorale’ van Shaffy of ‘Rood’ van Marco Borsato gekraaid? Deze songs werden beide een doorslaand succes. Om de lyrics kan het dus niet gaan.
C’est le ton qui fait le music, n’est ce pas? De Oranjes hebben al zo veel meegemaakt in Nederland de afgelopen decennia. Willem-Alexander zal er wel aan wennen. Het is nooit goed. Dit lied zal de natie blijven achtervolgen. Vooral de W van stamppot eten, wordt werkelijk in iedere krant, magazine en internet forum herhaald. Zo’n zin waarvan je denkt, kom ik daar ooit nog vanaf?
Net zoals met wijn. Je kunt het beste vocht ter wereld maken, maar één bacterie – bijvoorbeeld trichooranisole – verpest alles. En die bacterie zit niet eens in de wijn.
Het koningslied heeft gewoon kurk.
Charlotte van Zummeren
