Op de vraag vroeger of ik wist wat ik wilde worden, antwoordde ik steevast: journalist. Tegenwoordig vraag ik mij af of de meeste mensen überhaupt al weten wat ze willen worden als ze later groot zijn, ook volwassenen. Al tien jaar werk ik met veel plezier in de media (tv) en daar hield ik mij ook vooral mee bezig, totdat ik kennismaakte met de wijnwereld.
Al na de eerste proeverij, inmiddels alweer een paar jaar geleden, wist ik dat ik meer wilde weten over die wondere wereld. Na SDEN en WSET, kwam ik uit bij de Vinologenopleiding van de Wijnacademie. Inmiddels zit ik alweer een paar maanden in de schoolbanken en man, wat krijg je daar weer nieuwe energie van. Al vanaf dag één ben ik enthousiast, zelfs toen ik de vier goedgevulde multomappen met lesmateriaal in mijn handen kreeg. Tip voor alle nieuwe studenten: kom de eerste dag zeker met de auto.
Het is in het begin wel weer even wennen om je aandacht er een hele dag bij te kunnen houden, vooral omdat je echt veel informatie krijgt. Dat is ook niet zo gek, want des te meer je leert over wijn, des te meer je beseft dat je nog lang niet uitgeleerd bent en dat waarschijnlijk ook nooit zult zijn.
De opbouw van de lessen is helder. De ochtend staat in het teken van proeven en de middag is gereserveerd voor de theorie. Om tien uur ’s ochtends zit je dus al achter een reeks glazen wijn voor het analytisch blind proeven en de daarbij behorende theoretische kennis. Waar moet je bijvoorbeeld op letten bij het proeven als je het klimaat waar een wijn vandaan komt wil bepalen? En welke kennis heb je nodig om achter een oogstjaar te komen? Je hebt het zeker niet even snel onder de knie, maar het analytisch proeven van een wijn wordt steeds meer een spel. De uitdaging en de nodige frustratie op z’n tijd, maken het alleen maar leuker.
Het proefgedeelte in de ochtend en het theoretische deel in de middag, wordt gescheiden door een welverdiende lunch. Snel stoel aanschuiven en aansluiten in de rij om de felbegeerde kroketten en panini’s te bemachtigen. Even rust, even tijd om na te kletsen over de soms best intensieve ochtendles en je weer op te peppen voor de middag.
Dat je ook in de middag bij de theorie zoveel wijnen te proeven zou krijgen had ik niet verwacht. Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen, maar toen we aan het eind van de dag met onze neus in glas 24 zaten, had ik vooral zin in een spa rood. Ja, een dag Wijnacademie is behoorlijk intensief voor je hoofd, smaakpapillen en je neus, maar wel ontzettend leerzaam en leuk.
Je moet jezelf trainen om analytisch te kunnen blijven proeven, je zintuigen scherp te houden en vooral de theorie ook goed in je hoofd te hebben om tekst en wijn met elkaar te matchen. En misschien wel het aller leukste en belangrijkste, noem ik de bibliotheek. De bibliotheek die je in je hoofd moet opbouwen. Daarin sla je al je vergaarde kennis en proefnotities op die uiteindelijk je eigen sleutel vormen tot de wijnwereld.
Heleen Bollen
