Central Otago: pinot noir | 2
Valli is het wijnbedrijf van Grant Taylor. Taylor is een kiwi uit Waitiki, zoals gezegd ook en klein gebied in Central Otago. Taylor heeft lang in Napa gewerkt als wijnmaker, maar is nu weer terug bij zijn roots. Taylor is niet officieel bio-dynamisch, maar werkt zo schoon mogelijk. Hij maakt pinots van de vier verschillende terroirs van Otago. Verschil tussen de terroirs is o.a. het kleigehalte. ‘Daarom zijn de pinots uit Central Otago überhaupt zwaarder dan die uit Marlborough’. Klei, gravel, en rocks bepalen de verschillende subappallations in Otago.
Toch telt het gebied maar 2000 hectares. Peanuts vergeleken met de 36.000 van de Bourgogne. Toch wordt de streek er regelmatig mee vergeleken. Taylor ‘dit was een gebied van gouddelvers. De hebben de grond afgehakt en sommige gronden bleken daarna goede terroirs te zijn. Maar dat is lang niet overal, vandaar dat alles zo uit elkaar ligt’. Terroir is het toverwoord is Otago. James Dicey van Mount Difficulty neemt me mee naar een helling. Links staan wijnstokken op terrassen, onder aan de helling een wijngaard in de vallei en rechts wingerds op een glooiende helling. ‘De stokken op de terrassen zijn van onze Roaring Meg serie, de entrylevel. De terrassen bieden geen extra kwaliteit tot onze spijt. Het terroir is daar minder speciaal als die van de wijnstokken rechtsachter je, die druiven komen terecht in de Single Vineyard wijn van 100 NZ dollar per stuk. De druiven in de vallei gaan naar de Growers Series. Dus hier op een klein gebiedje, vind je drie van onze ranges’.
De kwaliteitswijnen van de boutique winery Surveyor Thomson – met ook een winery in Gevrey Chambertin – bevinden zich gedeeltelijk op terrassen. Deze winery heeft 2 wijngaarden van ca. 3,5 hectares. Maar het prijspeil van zowel de druiven als de wijnen in Otago ligt zo hoog, dat van de opbrengsten een gezond bedrijf kan bestaan.
Pisa Range
Jenny Hawker en haar zoon Andrew wijzen me bij hun winery Pisa Range op de berg ‘die berg heet Pisa Range, vandaar onze naam. Warwick – de echtgenoot van Jenny – en ik zijn hier begonnen om een bezigheid te hebben na ons pensioen en we zijn gek van wijn natuurlijk’. Warwick was diplomaat en het gezin ging de hele wereld over. Als één van de eersten startten ze een wijnbedrijf in Bannockburn, na gedegen grondonderzoek. ‘Toen waren er nog maar 35 wineries, nu 110’. In de eerste jaren werd hun bedrijf door derden geleid omdat zij in het buitenland zaten ‘toen was het wel lastig organisch te werken’. Inmiddels is dat geen probleem meer. Pisa Range maakt ook riesling, net zoals Valli en Mount difficulty, een variëteit die het verrassend goed doet hier.
Hands off
Nog afgezien van het officieel bio-dynamische werken zoals Quartz Reef die een Demeter kwalificatie heeft, werken veel bedrijven zo schoon mogelijk en zoveel mogelijk ‘hands off’ in de winery. Taylor van Valli ‘zelfs fining probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Het haalt toch iets van de smaak weg’.
De wijnen van de verschillende kleine producenten zijn allemaal ‘eigen’, geen instap pinot noirs maar karakteristieke kwaliteits pinots. Toch is ook het verschil tussen het entry level en de Single Vineyards van bijvoorbeeld Mount Difficulty goed te proeven. Mount Difficulty is een grote vis in Otago die met zijn Roaring Meg een ‘bestseller’ heeft, een range goed verkopende commerciële wijnen. Bij dit bezoek heb ik een paar wineries mogen bezoeken, maar nog maar een fractie van het totaal aantal wijnbedrijven van dit fascinerende gebied. Al in 1895 – ik verzin dit niet – bestond er in Clyde, een plaats in het zuidelijke subgebied Alexandra, een winery. De uitspraak over de wijnen aan het begin van het eerste artikel ging over deze winery. Het citaat komt van Romeo Brogato. Central Otago, still going strong.
Charlotte van Zummeren
