In Vino Vrolijkheid
In Vino Vrolijkheid, over wijn wordt al serieus genoeg gedaan, zo staat op de cover. Op zich heeft onze oudste en meest ervaren wijnschrijver daar gelijk in, maar hij gaat er wel aan voorbij dat met sommige wijnjournalisten – zoals van ’t Hoff – en wijnbladen – zoals Winelife – de wijnluchtigheid alleszins haar intrede heeft gedaan. Deze opmerking daargelaten is In Vino Vrolijkheid een genot om te lezen. Het is boek nummer honderdzoveel van Duijker, zelf rept hij over z’n laatste, en grijpt terug op 45 jaar wijnschrijverij.
De Complete Wijnliefhebber was het eerste wijnboek wat ik ooit las en deze uitgave was zijn zevende boek. Zijn achtste boek De Grote Wijnen van de Bourgogne heeft – zo staat te lezen in In Vino Vrolijkheid – Robert Parker aan het proeven en schrijven gekregen. Parker biechtte dit aan Duijker op tijdens een gezamenlijke wijnreis. En gereisd heeft Duijker. Om te beginnen wekenlange reizen door Bordeaux en Bourgogne, vaak samen met vrouw en kinderen, om zijn boeken over die streken voor te bereiden. Daarna zo’n beetje alle wijnstreken ter wereld – grofweg 50 wijnproducerende landen en 1000 herkomstgebieden-, hij is overal geweest. Hij maakte TV-programma’s, begeleidt cruises (nog steeds), Duijker is een duizendpoot. Een alleskenner met roots in de reclame, er is niets of niemand in de wijnwereld die Duijker niet kent en dat wordt met humor beschreven in het boekje. Vooral de beschrijvingen van collega-wijnkenners – inclusief de auteur zelf – die volledig de mist in gaan bij blindproeverijen zijn hilarisch. En wat te denken van de Nederlandse wijnjournalist, niet bij name genoemd, die luidkeels tegen Torres senior zegt dat ‘de naam Waltraud Teutoons is en het label verschrikkelijk lelijk’ waarop Torres minzaam antwoordt ‘mijn vrouw heet Waltraud en zij heeft het etiket ontworpen.’
Duijker was de eerste wijnschrijver in Nederland en inmiddels is een hele generatie wijnjournalisten met hem opgegroeid. Bij het lezen van In Vino Vrolijkheid kan iedere professional niets anders overkomen dan respect voor de jarenlange ervaring van Duijker in een toen nog donker Nederlands vineus niemandsland. Het zijn 32 korte stukjes of columns van gebeurtenissen, ontmoetingen en vooral lunches – gelardeerd met grote hoeveelheden wijn – met de groten der wijnwereld variërend van Eric de Rothschild, Claude Ricard, Wina Born, Miquel Torres tot Robert Parker en Michael Broadbent. Duijker raadt aan de stukjes ‘te nippen’ net als bij een goed glas wijn. Dat is mij in ieder geval – net zoals het nippen bij sommige wijnen – niet gelukt, ik heb in het boek in twee keer uitgelezen.
In de column ‘de langste dag’ beschrijft Duijker een wijnfeest in Bordeaux. De dag begint bij het ene chateau om 9 uur ‘s ochtends met het aperitief. Daarna ontbijt met entrecôte en rode wijn gevolgd door een mis. Van 14 tot 18 uur le dejeuner op een ander chateau met als hoofdgerecht…jawel de entrecôte. ’s Avonds bij weer een ander chateau aperitief met daarna een koude maaltijd. Om twaalf uur is Duijker weer op z’n hotelkamer. Dit verklaart misschien waarom Duijker in Nederland nooit meer blijft voor de lunch na een proeverij.
Wellicht dat hij dan ergens een pilsje gaat drinken, want daarmee begint het boek. Via het bier is de schrijver de wijn ingerold. Daarover doet Duijker ook volstrekt niet moeilijk, hij hoopt dat ze van hem zullen zeggen: ‘hij was een innemend mens‘.
Charlotte van Zummeren
In Vino Vrolijkheid
Paperback 144 pagina’s
Aerial Media Company
In druk € 10,– E-book 4,99
